Tematem niniejszej pracy jest proces adaptacji społecznej i kulturowej małżeństw binarnych pochodzących z różnych kultur. W pracy został przyjęty określony cel, którym jest poznanie procesu adaptacji małżonka odmiennego kulturowo i wyznaniowo w nowym państwie. Znaczną uwagę przydzielono czynnikom wpływającym na proces adaptacji badanych małżonków-cudzoziemców w Polsce. Praca została podzielona na trzy części - teoretyczną, metodologiczną i analityczną. Część teoretyczna pracy opiera się na literaturze naukowej oraz statystykach. Natomiast część analityczna opiera się na analizie badań własnych – wywiadów biograficznych przeprowadzonych z małżeństwami binarnymi. Podstawą badań są wywiady z 2 małżeństwami mieszanymi, polsko-ukraińskimi. Podczas wywiadów uzyskano wiele informacji istotnych dla procesu badań. Przeprowadzone badania pozwoliły zrozumieć czynniki społeczne, które w największym stopniu wpływają na adaptację cudzoziemców w Polsce. Respondenci najczęściej wymieniali takie czynniki jak: posiadanie małżonka-Polaka/Polki, czynny udział w różnego typu organizacjach pozarządowych oraz posiadanie znajomych zarówno narodowości polskiej, jak i ukraińskiej. Analiza ukazuje, że cudzoziemcy głównie podkreślają rolę małżonka-Polaka/Polki w procesie adaptacji do nowej kultury, języka i kraju. Przeprowadzone badania nie stanowią uogólnienia dla wszystkich małżeństw polsko-ukraińskich, stwarzają jednak powody do dalszych badań.

Śmierć dziecka jest niewyobrażalnie trudnym wydarzeniem zarówno w życiu jego rodziców jak i całej rodziny. Celem mojej pracy było przybliżenie tego, czym jest żałoba, jak wygląda proces żałoby i jakie są jego następstwa. Ponadto ukazanie zagrożeń jak i szans pojawiających się, wraz z tym krytycznym wydarzeniem dla osieroconych rodziców oraz całego systemu rodzinnego. W pracy poruszyłam również kwestię emocji, które pojawiają się podczas doświadczenia śmierci bliskiej osoby i sposobów radzenia sobie z nimi. Kluczowe w procesie przeżywania żałoby. może okazać się wsparcie uzyskane od profesjonalisty jak i osób bliskich. Istnieje wiele form wsparcia dla osieroconych, dlatego im również poświęciłam rozdział mojej pracy. Przybliżyłam w nim jak wygląda praca z osobami w żałobie, ale również jakim zagrożeniem taki rodzaj pracy może stać się dla samej osoby pomagającej. Z tej przyczyny postanowiłam skierować mój projekt warsztatu, zawarty w aneksie, właśnie do doradców, aby mieli oni wiedzę i umiejętności, które pozwolą im skutecznie pomagać osieroconym. W pracy zawarłam również podstawy teoretyczne, na bazie których stworzyłam mój autorski projekt warsztatu.

Bez wątpienia rola ojca w życiu dziecka jest niezwykle ważna, jedyna w swoim rodzaju i wyjątkowa . Ojciec na każdym z etapów rozwoju dziecka pełni wiele ważnych funkcji, które wpływają na rozwój dziecka oraz jego dalsze życie. Przez wiele lat rola ojca w życiu dziecka była jednak niedoceniana. Dopiero w latach 70. XX w. do głosu doszedł dyskurs naukowy podejmujący tematykę ojcostwa. Obecnie tematyka ojcostwa jest dość rozwinięta. Współcześni mężczyźni są bardziej świadomi, chcą być obecni w życiu swoich dzieci nie tylko ciałem, ale i duchem oraz aktywnie uczestniczyć w ich życiu. ​ Niniejsza praca opisuje fenomen ojca oraz ojcostwa, przedstawia jak zmienia się rola ojca w życiu dziecka z upływem lat oraz wskazuje na profesjonalne oraz nieprofesjonalne formy wsparcia współczesnego ojcostwa. Zwieńczeniem pracy jest autorski projekt warsztatu dla młodych ojców, który ma na celu wyposażenie uczestników w wiedzę o roli, jaką pełni ojciec w rodzinie i w wychowaniu dzieci oraz umiejętności jak budować więź z dzieckiem.

Niniejsza praca ukazuje różnice między pojęciami takimi jak samotność i osamotnienie. Autorka pracy skupiła się przede wszystkim na przeprowadzeniu badań w pięciu różnych grupach wiekowych liczących po dwadzieścia osób każda (dziesięć kobiet, dziesięciu mężczyzn). Zaczynając od badanych w wieku 9 - 15 lat, po przez lata 16 - 26, idąc dalej przez lata 27 - 40 i 41 - 59, aż po osoby w wieku 60 +. W pracy podjęto temat globalizacji i jej prawdopodobnego wpływu na wzrost ludzi osamotnionych, a także podkreślono wagę zaspokajania podstawowych potrzeb, która w efekcie deficytu może prowadzić do poczucia osamotnienia i szeregu związanym z tym negatywnych skutków. Praca przedstawia teoretyczne i empiryczne podejście do powyższego zagadnienia.

Problematyka niniejszej pracy dotyczy ograniczania stresu u dzieci w wieku wczesnoszkolnym w świetlicy szkolnej przy wykorzystaniu technik relaksacyjnych. Jak wskazuje literatura przedmiotu, stres dotyka wiele dzieci rozpoczynających naukę w szkole. Praca składa się z pięciu rozdziałów, w tym jednego projektowego, oraz z podsumowania. Pierwszy rozdział porusza tematykę rozwoju dziecka w okresie późnego dzieciństwa na wszystkich płaszczyznach: fizycznej, poznawczej, emocjonalnej, społecznej, osobowości i moralnej. Rozdział drugi dotyczy stresu u dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Rozpoczyna się on od omówienia pojęcia stresu ogólnie. Następnie poruszona została tematyka stresu szkolnego u dzieci. Zwieńczeniem rozdziału drugiego jest opis sposobów radzenia sobie ze stresem, w tym poszczególnych technik relaksacyjnych. W rozdziale trzecim została omówiona na poziomie ogólnym instytucja, jaką jest świetlica szkolna. Rozdział czwarty jest natomiast opisem konkretnej placówki, w której realizowany był projekt, czyli świetlicy szkolnej w Szkole Podstawowej nr 2 im. Królowej Jadwigi w Jarocinie. Rozdział piąty, a zarazem efekt mojej pracy, stanowi część projektowa - pięć konspektów zajęć dotyczących stresu i relaksacji. Całość kończy podsumowanie będące wnioskami z przeprowadzonego w opisywanej placówce projektu.

Celem mojej pracy licencjackiej jest ukazanie, że wzmacnianie rozwoju intelektualnego dziecka w wieku wczesnoszkolnym jest możliwe poprzez różnorodne zabawy. Rozwój intelektualny jest nierozłącznie powiązany z rozwojem poznawczym, dlatego też właśnie na tym zagadnieniu skupiłam się najbardziej. Tematem zainteresowałam się poprzez uczęszczanie przeze mnie na praktyki w świetlicy szkolnej, gdzie wychowawca zwrócił mi uwagę, że u uczniów występują deficyty właśnie w tym obszarze. Na początkowym etapie pisania pracy licencjackiej, przeanalizowałam literaturę przedmiotu związaną z rozwojem dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Następnie, skupiłam się na opisaniu problematyki i pojęć związanych z moją pracą. W moim przypadku było to wzmacnianie inteligencji. W kolejnym, trzecim rozdziale opisałam funkcjonowanie świetlicy szkolnej. Skupiłam się na znalezieniu prawnych podstaw funkcjonowania placówki, na przeanalizowaniu jej zadań. Uwagę poświęciłam również na opisanie sylwetki wychowawcy oraz wychowanków. Rozdział czwarty to opisana, wybrana przeze mnie świetlica szkolna. Jest to Świetlica Szkolna znajdująca się w Szkole Podstawowej nr 105 w Świdnicy. Skupiłam się na dokumentach regulujących jej funkcjonowanie, zadania, które wypełnia podczas roku szkolnego oraz jakie formy i metody stosuje do pracy z uczniami. Opisałam również wychowawców pracujących w świetlicy oraz scharakteryzowałam dzieci, które do niej uczęszczają. To właśnie tutaj dowiedziałam się, że dzieci mają problemy w obszarze rozwoju poznawczego i że warto zwrócić na to uwagę. Ostatni, piąty rozdział, to projekt. Napisałam samodzielnie pięć różnych scenariuszy, które poprzez zabawę powinny wzmacniać rozwój intelektualny u uczniów. Każdy scenariusz jest o innej tematyce i wzmacnia inny obszar rozwoju poznawczego. Praca kończy się podsumowaniem, w którym zostały zawarte najważniejsze przemyślenia oraz wnioski. Na ostatnich stronach umieszczona została bibliografia, Netografia oraz źródła audiowizualne.

Celem mojej pracy jest kształtowanie pozytywnej samooceny u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, ukierunkowany na grupę wychowanków, uczęszczających do świetlicy szkolnej Szkoły Podstawowej nr 14 we Wrocławiu. Problematyką podejmowaną w pracy zainteresowałam się podczas odbywania praktyk studenckich, w trakcie których zaobserwowałam, że dzieci mają problem z wiarą w siebie i swoje możliwości. Wielu wychowanków niechętnie opowiadało o sobie, a zadania dotyczące walorów osobistych rodziły wiele trudności. W oparciu o dokonaną kwerendę powstał rozdział pierwszy, w którym dokonałam analizy rozwoju dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Drugi rozdział opowiada o samoocenie oraz definiuje pojęcia z nią tożsame. Dodatkowo, opisałam w nim środowiskowe uwarunkowania rozwoju samooceny, deficyty rozwojowe wynikające z niskiej lub wysokiej samooceny oraz wskazałam możliwości wspomagania rozwoju poczucia własnej wartości. Trzeci rozdział opisuje szczegółowo świetlicę szkolną: genezę powstania, uwarunkowania prawne, cele, zadania, funkcje, metody, formy, organizację, wychowawców oraz wychowanków świetlicy szkolnej. Czwarty rozdział poświęciłam na rzetelny opis docelowej dla mojego projektu placówki, Szkoły Podstawowej nr 14 we Wrocławiu. Ostatni rozdział poświęciłam na opis projektu pedagogicznego uwzględniającego kolejno pięć scenariuszy. Pracę zakończyłam podsumowaniem w formie prognozy. Piąty rozdział to część, której poświęciłam najwięcej czasu, ze względu na potrzebę dobrania odpowiednich do poziomu rozwojowego dzieci metod oraz form. Uważam, że przygotowany przeze mnie projekt oparty jest na innowacyjnych formach pracy z dziećmi, które pozwolą im na zgłębienie świadomości o swoich walorach osobistych i pozytywnie wpłyną na kształtowanie ich samooceny.

Celem mojej pracy jest wsparcie dzieci w Szkole Podstawowej im. Obrońców Góry Chełmskiej w Leśnicy, w kwestii kształtowania empatii za pomocą bajki. Zainteresowałam się tym tematem, ponieważ uważam, że empatia jest bardzo ważną cechą, którą należy kształcić w każdym wieku. Bajki z kolei mają duży wpływ na rozwój dzieci. Podczas praktyk studenckich zauważyłam również, że niektóre dzieci mają problemy ze wzajemną tolerancją, akceptacją i szacunkiem. Pisząc pracę przeanalizowałam rozwój dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Następnie zgłębiłam podstawowe pojęcia zawiązane z tematem empatii oraz na możliwości wsparcia jej rozwoju za pomocą bajki. W kolejnym rozdziale pracy opisałam najważniejsze ustawy oraz rozporządzenia prawne regulujące funkcjonowanie świetlic szkolnych w Polsce. Szczegółową analizę placówki opracowałam na przykładzie działalność Szkoły Podstawowej im. Obrońców Góry Chełmskiej w Leśnicy oraz funkcjonującej w niej świetlicy szkolnej. Napisany przez mnie projekt jest skierowany do wychowanków świetlicy szkolnej w wieku wczesnoszkolnym. Zaplanowałam pięć zajęć, gdzie każdy temat uzupełnia tekst bajki. Starałam się dopasować odpowiednie metody i formy, które sprawdzą się w realizacji celów. Cześć teoretyczna jak i projekt oparty jest na literaturze naukowej oraz wiedzy zdobytej podczas studiów. Uważam, że udało mi się omówić najważniejsze zagadnienia związane z empatią oraz rolą bajki w rozwoju dzieci. Sądzę, że projekt, który opracowałam zawiera ciekawe pomoce dydaktyczne, zabawy, a przede wszystkim odpowiednio dobrane treści bajek. Myślę, że zaplanowany cykl zajęć dzięki możliwym do zrealizowania celom może pomóc dzieciom w wieku wczesnoszkolnym w rozwoju empatii.

Celem mojej pracy jest wzmacnianie racjonalnego korzystania z social mediów u dzieci w młodszym wieku szkolnym, ukierunkowanym na grupę podopiecznych, uczęszczających do świetlicy środowiskowej ,,STER” w Bełchatowie. Problematyką zainteresowałam się podczas odbywania praktyk studenckich. Zauważyłam, że dzieci zaczynają mieć problem ze współdziałaniem. Swoje zainteresowania przenoszą w świat wirtualny. Poprzez to wychowankowie nie potrafią się ze sobą dobrze komunikować, współpracować przy rozwiązywaniu problemów, czy po prostu bawić się w wolnym czasie. Na początkowym etapie pracy, korzystając z literatury przedmiotu, przeanalizowałam przebieg rozwoju dziecka w młodszym wieku szkolnym, uwzględniając sferę fizyczną, poznawczą, emocjonalną, społeczną, moralną i osobowości. Następnie dokonałam analizy racjonalnego korzystania z mediów społecznościowych oraz płynących z nich zagrożeń, a także skupiłam się na dokładnym opisaniu czynników wzmacniających. W kolejnej części pracy opisałam warunki funkcjonowania świetlic środowiskowych w Polsce, ich prawne uwarunkowania, cele, zadania i funkcje oraz dokonałam szczegółowego opisu świetlicy środowiskowej ,,STER”. Przedstawiłam wychowanków placówki, do których kierowany jest projekt, uwzględniając ich poziom rozwojowy. Ostatnim etapem pracy jest projekt, składający się z pięciu zajęć, zakończony podsumowaniem. Jest to część, na którą poświęciłam najwięcej czasu, dobierając odpowiednie metody i formy do poziomu rozwojowego wychowanków. Uważam, że przygotowany przeze mnie cykl zajęć zawiera ciekawe propozycje zabaw i działań, które pomogą wzmocnić racjonalne korzystanie z social mediów dzieci w młodszym wieku szkolnym.

Celem mojej pracy jest kształtowanie umiejętności efektywnego uczenia się wśród młodzieży w bursie szkolnej. Zainteresowałam się tym tematem, dlatego że z własnego doświadczenia wiem, że całkowita zmiana środowiska, spowodowana zamieszkaniem z dala od domu, nie wpływa pozytywnie na uczenie się. Dodatkowo, jestem świadoma, że wychowanków burs szkolnych należy szczególnie wspierać w tym zakresie. Na początku pisania swojej pracy uwagę skupiłam na scharakteryzowaniu poszczególnych obszarów rozwoju adolescentów. Następnie dokonałam przeglądu definicji terminu uczenia się oraz przeanalizowałam style i techniki uczenia się. W kolejnym rozdziale opisałam kluczowe kwestie związane z funkcjonowaniem burs szkolnych w Polsce, a szczególnej analizie poddałam Bursę Szkolną „Adept” we Wrocławiu. Po zebraniu wszystkich informacji przystąpiłam do przygotowania autorskiego projektu dla młodzieży. Korzystałam z literatury naukowej, materiałów dydaktycznych oraz własnej wiedzy, zdobytej w toku studiów. Uważam, że stworzony przeze mnie projekt zawiera propozycje interesujących i aktywizujących ćwiczeń, które kształtują umiejętności efektywnego uczenia się.

Problematyka mojej pracy dotyczy wspomagania rozwoju dzieci w wieku wczesnoszkolnym o specjalnych potrzebach edukacyjnych, podczas zajęć w świetlicy szkolnej działającej na terenie Szkoły Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Stroniu Śląskim. Zainteresowałam się tą problematyką ze względu na fakt, iż coraz więcej dzieci, rozpoczynających edukację szkolną, boryka się z trudnościami w zakresie uczenia się czytania, pisania i liczenia, a także w obszarze adaptacji społecznej. Bardzo często uczniowie Ci posiadają orzeczenie o dysleksji i wymagają wsparcia w ramach zajęć reedukacyjnych, których organizacją zajmuje się szkoła. Pierwszy rozdział pracy obejmuje analizę obszarów rozwojowych dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Drugi rozdział pracy przedstawia zagadnienie specjalnych potrzeb edukacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem dysleksji. Przedstawiono w nim podstawowej definicje oraz wpływ specjalnych potrzeb edukacyjnych na przebieg nauki. Kolejnym etapem pracy jest rozdział prezentujący genezę powstania oraz specyfikę działania świetlicy szkolnej. Uzupełnia go charakterystyka placówki wybranej do realizacji projektu pedagogicznego, świetlicy w Szkole Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Stroniu Śląskim. Zwieńczeniem pracy jest cykl pięciu zajęć, które zrealizowałam w grupie wychowanków świetlicy z klas 1-3. Tworząc projekt starałam się dobierać, zabawy oraz ćwiczenia, które byłyby dla uczniów połączeniem przyjemnego z pożytecznym. Uważam, że projekt wspomaga dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, szczególnie w zakresie nauki czytania i pisania.

Celem mojej pracy było wsparcie dzieci w młodszym wieku szkolnym w kształtowaniu umiejętności radzenia sobie ze stresem podczas zajęć świetlicowych realizowanych w Szkole Podstawowej nr 19 im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu. Problematyką stresu i tym jak sobie z nim radzić umiejętnie podjęłam ze względu na fakt, iż coraz więcej dzieci rozpoczynających naukę w szkole boryka się z problemem stresu. Skalę tego zjawiska zdecydowanie spotęgował okres pandemii, który doprowadził do realizacji procesu dydaktycznego w przestrzeni zdalnej. Źródeł stresu, odczuwanego przez reprezentantów omawianej grupy wiekowej, można upatrywać bardzo często w środowisku rodzinnym i/lub szkolnym. Bardzo często uczniowie nie radzą sobie ze stresującymi zdarzeniami i nie znają sposobów na zredukowanie towarzyszących im napięć. Stąd postanowiłam podjąć próbę zaproponowania cyklu zajęć podejmując to zagadnienie. Pierwszy rozdział pracy obejmuje analizę obszarów rozwojowych dziecka w młodszym wieku szkolnym. Drugi rozdział opisuje zagadnienie i charakterystykę stresu. W następnym etapie pisania pracy podjęłam analizę genezy powstania świetlic szkolnych w Polsce oraz omówiłam kwestie prawne, regulujące ich obecne funkcjonowanie. Dopełnieniem obrazu działalności świetlic szkolnych była charakterystyka placówki, w której realizowałam projekt pedagogiczny, czyli świetlicy w Szkole Podstawowej nr 19 im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu. Podsumowaniem pracy jest opis projektu oraz zestawienie pięciu konspektów do zajęć dedykowanych dla grupy wychowanków świetlicy z klasy trzeciej szkoły podstawowej. Uważam, że przygotowany przeze mnie projekt, opiera się na ciekawych zabawach i ćwiczeniach, które sprzyjają kształtowaniu umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz pozwalają efektywnie spędzić czas wolny.

Problematyka niniejszej pracy dotyczy kształtowania postaw akceptacji wobec osób z niepełnosprawnościami u dzieci w młodszym wieku szkolnym w świetlicy szkolnej. Praca składa się z pięciu rozdziałów, w tym jeden z nich opisuje zaproponowany projekt pedagogiczny. Pierwszy rozdział porusza tematykę rozwoju dziecka w okresie młodszego wieku szkolnego, z uwzględnieniem płaszczyzny fizycznej, emocjonalnej, społecznej, moralnej, poznawczej i osobowości. Rozdział drugi dotyczy postawy akceptacji wobec osób z niepełnosprawnością. Na początku omówiono następujące pojęcia: postawa, akceptacja, niepełnosprawność. Następnie poruszono kwestię determinantów odpowiedzialnych za kształtowanie postaw społecznych wobec osób z niepełnosprawnością. Na zakończenie rozdziału o problemie, omówiono sposoby kształtowania akceptacji u dzieci w młodszym wieku szkolnym. W rozdziale trzecim została omówiona instytucja jaką jest świetlica szkolna. Natomiast w rozdziale czwarty przedstawiono charakterystykę świetlicy szkolnej działającej w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 7 we Wrocławiu, w której zrealizowano projekt pedagogiczny. W rozdziale piątym zaprezentowano w oparciu o konspekty cykl pięciu zajęć dotyczących kształtowania postawy akceptacji wobec osób z niepełnosprawnością u dzieci w młodszym wieku szkolnym. Zakończenie pracy stanowi zapis refleksji z przeprowadzonego projektu.

Celem mojej pracy jest wzmacnianie motoryki małej u dzieci w wieku wczesnoszkolnym w świetlicy szkolnej znajdującej się w Szkole Podstawowej nr 22 we Wrocławiu. Zainteresowanie tym tematem wynika z obserwacji rozwoju dzieci w mojej rodzinie oraz wiedzy zdobytej podczas zajęć (tu wpisz np. wspomaganie rozwoju małego dziecka, itp.). Praca składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej. rozwój dziecka w wieku wczesnoszkolnym w poszczególnych aspektach – fizycznym, poznawczym, emocjonalnym, społecznym, osobowości oraz moralnym ze szczególnym naciskiem, na pierwszy z nich. Następnie skupiłam się na wyjaśnieniu czym jest motoryczność, jak prawidłowo przebiega rozwój motoryki małej, a także jakie zaburzenia mogą występować w tym zakresie. W rozdziałach trzecim i czwartym pochylam się nad zagadnieniem świetlicy szkolnej, zarówno w ujęciu teoretycznym (na podstawie literatury oraz aktów prawnych), ale również praktycznym, na podstawie dostępnych informacji i materiałów zebranych w Szkole Podstawowej nr 22 we Wrocławiu. Ostatnią część pracy stanowi projekt, składający się z pięciu konspektów zajęć. Zawiera on propozycje zabaw oraz prac do wykonania z dziećmi, których celem jest doskonalenie precyzji w zakresie funkcjonowania dłoni i palców, a tym samym wzmocnienie motoryki małej.

Poradnictwo kariery w dzisiejszej rzeczywistości napotyka wiele problemów. Mimo, że obecnie realizowane jest w ramach zajęć obowiązkowych w szkołach, wewnątrzszkolnemu systemowi doradztwa dużo brakuje do pełnej skuteczności. Młodzi ludzie, niechętnie korzystają z pomocy doradców kariery, chociaż odnajdywanie ścieżek kariery wciąż pozostaje skomplikowane. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest nieaktualność wykorzystywanych metod i narzędzi, a przez to zniechęcenie młodych ludzi do korzystania z pomocy specjalistów w dziedzinie kariery. Często na zajęciach pojawiają się jedynie testy i pogadanki, które nie są wystarczające by spełnić potrzeby i oczekiwania dzisiejszej młodzieży. Celem pracy jest przedstawienie znaczenia poradnictwa kariery w życiu młodych ludzi oraz zaprezentowanie nowoczesnych narzędzi wspierających poradnictwo kariery, a w szczególności gier coachingowych. Praca licencjacka porusza tematy stosowania metod i narzędzi coachingowych w pracy doradcy kariery oraz wykorzystania nowoczesnych metod i narzędzi poradnictwa kariery. Omówione zostały w niej również różne koncepcje wyboru zawodu oraz pojęcie „gamifikacja”- jego rozumienie i rozwój. Praca ma za zadanie pomóc doradcom oraz wychowawcom w pracy z młodzieżą w sferze poradnictwa kariery i z myślą o nich została stworzona. Dla realizacji celu pracy skonstruowany został nowoczesny warsztat, który ma za zadanie zachęcić doradców oraz wychowawców do wykorzystywania nowoczesnych metod pracy w poradnictwie kariery. Został on przygotowany na podstawie Cyklu Kolba. Skupia się na sposobach wykorzystania gier coachingowych w poradnictwie oraz samym pojęciu „kariera” i sposobach jej tworzenia. Przygotowany warsztat powinien przyczynić się do zwiększenia wiedzy i świadomości doradców oraz wychowawców w wykorzystaniu nowoczesnych metod, w tym gier coachingowych, w poradnictwie kariery.

Problematyka pracy dotyczy profilaktyki wypalenia rodzicielskiego skierowanej do młodych matek. We współczesnym świecie kobiety posiadają wiele ról, które powinny spełniać. Jedną z najważniejszych ról według społeczeństwa jest macierzyństwo. Kobiety mogą zmagać się z kryzysem macierzyństwa oraz z różnymi problemami związanymi z posiadaniem dziecka. Jednym z wielu problemów młodych matek jest, także społeczne postrzeganie roli kobiety jako matki, czyli sugerowanie zachowań idealnej matki i ciągłe krytykowanie stylu życia. Celem pracy licencjackiej jest zrozumienie kobiet jako współczesnych matek tym samym ograniczanie ich poprzez liczne stereotypy oraz przełamanie narzuconych schematów i pokazanie, że matka pełni bardzo ważna i zarazem trudną rolę i nie można jej niczego narzucać. Praca dyplomowa zatytułowana "Wypalenie rodzicielskie jako doświadczenie macierzyństwa" składa się z trzech rozdziałów oraz projektu warsztatu profilaktycznego dla młodych matek. W rozdziale pierwszym zatytułowanym "Macierzyństwo jako istotna rola kobiety", zwracam uwagę na definicję kobiecości w literaturze, różne modele kobiecości oraz definiowanie macierzyństwa, a także modele i etapy macierzyństwa, jak również na pozytywne i negatywne strony macierzyństwa. W drugim rozdziale zatytułowanym "Wypalenie rodzicielskie doświadczane przez matki" zwracam uwagę na kwestię syndromu wypalenia się sił oraz wypalenie rodzicielskie. Ważnym aspektem rozdziału są, także przyczyny wypalenia rodzicielskiego oraz przyczyny, źródła, choroby i inne niepełnosprawności, które przyczyniają się do wypalenia rodzicielskiego. Podsumowując rozdział opisuje terapię, profilaktykę oraz poradnictwo wypalenia. W ostatnim rozdziale zatytułowanym "Profilaktyka wypalenia rodzicielskiego - projekt warsztatu profilaktycznego dla młodych matek" skupiam się na opisaniu metodyki działań warsztatowych z uwzględnieniem modelu uczenia się przez doświadczenie, a następnie przechodzę do zaprezentowania autorskiego warsztatu z projektem, który załączyłam w aneksie.

Problematyka niniejszej pracy dotyczy skutecznej komunikacji w rodzinie oraz zastosowania metody Nonviolent Communication- Porozumienia bez Przemocy. Komunikacja to nieodłączny element codziennego funkcjonowania człowieka i w mojej ocenie, jest to istotny element budowania relacji między rodzicami, a dziećmi. W literaturze jest wiele definicji słowa komunikacja oraz rodzina, co skłania do rozpatrzenia tego tematu w niniejszej pracy pod wieloma znaczeniami i aspektami. Praca licencjacka składa się ze wstępu, trzech rozdziałów, zakończenia, bibliografii oraz Aneksu. Rozdział pierwszy pt. „Skuteczna komunikacja w rodzinie”, stanowi analizę znaczenia komunikacji dla człowieka, barier w komunikacji interpersonalnej oraz szeroko pojmowanej grupy społecznej jaką jest rodzina. W tym rozdziale opisuję również modele komunikacji. Przedstawiam także różnorodne ujęcia komunikacji- psychologiczne, pedagogiczne oraz socjologiczne. W kolejnym rozdziale pt. „Nonviolent Communication jako metoda skutecznej komunikacji i możliwości jej wykorzystania w poradnictwie”, zaprezentowane jest Nonviolent Communication jako metoda komunikacji oraz jej cztery podstawowe elementy. Następnie przedstawiam niezbędne kompetencje doradcy, które są jednocześnie warunkami skutecznej komunikacji według Porozumienia Bez Przemocy. W drugim rozdziale opisuję również metody wykorzystywane w Nonviolent Communication. W ostatnim rozdziale pt. „Nonviolent Communication jako metoda skutecznej komunikacji w rodzinie” - projekt warsztatów dla rodziców, opisuję podstawy metodyki projektowania i prowadzenia warsztatu, analizuję rodzaje szkoleń oraz wykorzystanie cyklu Davida Kolba w projektowaniu i prowadzeniu warsztatu. Następnie skupiam się na opisie autorskiego warsztatu „Zamień kłótnie na zrozumienie - Nonviolent Communication jako metoda skutecznej komunikacji w rodzinie”. Pracę zamyka Aneks, w którym znajduje się scenariusz autorskiego warsztatu skierowanego do rodziców, pod tytułem: „Zamień kłótnie na zrozumienie - Nonviolent Communication jako metoda skutecznej komunikacji”.

Problematyka niniejszej pracy dotyczy sposobów przeciwdziałania dyskryminacji kobiet w miejscu pracy. W sferze zawodowej można dostrzec wiele różnic występujących pomiędzy kobietą a mężczyzną. Dyskryminacja to poważny i złożony problem, który niesie wiele negatywnych konsekwencji w stosunku do jej ofiar. By przeciwdziałać dyskryminacji należy zwiększyć ilość podejmowanych działań politycznych, edukować oraz uświadamiać społeczeństwo o istniejącym zjawisku dyskryminacji i sposobów walki z nią w sferze zawodowej. Moja praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym rozdziale omawiam sposoby definiowania kobiecości, a następnie przedstawiam istniejące w przeszłości oraz współczesne modele kobiecości. W dalszej części rozdziału prezentuję pozycje zawodową kobiet oraz bariery i ograniczenia z jakimi mogą spotkać się na rynku pracy. W ostatnim punkcie pierwszego rozdziału omawiam przejawy dyskryminacji kobiet, prezentuje sposoby definiowania dyskryminacji, jej źródła, rodzaje oraz skutki. W rozdziale drugim prezentuję sposoby wspierania kobiet doświadczających dyskryminacji oraz organizacje i instytucje je wspierające. W kolejnych punktach rozdziału drugiego omawiam rolę poradnictwa w przeciwdziałaniu dyskryminacji, sposoby definiowania poradnictwa i jego rodzaje oraz formy. Pod koniec rozdziału drugiego opisuje sposoby przeciwdziałania dyskryminacji. W rozdziale trzecim prezentuje podstawy metodyki projektowania działań warsztatowych. Wyjaśniam znaczenie terminologiczne szkolenia, warsztatu i treningu. Przedstawiam rodzaje szkoleń oraz wykorzystanie cyklu Davida Kolba w projektowaniu działań warsztatowych. Następnie prezentuje metody wykorzystane w autorskim warsztacie, którego celem jest wyposażenie kobiet w kompetencje umożliwiające przeciwstawienie się dyskryminacji w pracy.

Praca pod tytułem: "Metody socjodynamiczne w poradnictwie kariery - projekt warsztatów dla młodzieży" dotyczy tego jak metody poradnictwa socjodynamicznego mogą pomóc młodzieży w projektowaniu przyszłości. Metody poradnictwa socjodynamicznego zaprojektowane są tak, aby pomóc jednostkom w rozpoznaniu swoich osiągnięć, mocnych stron, wspieraniu ich w rozwijaniu osobistych zdolności, bazują na opisie znaczeń i doświadczeń. W pracy omówione zostały definicje poradnictwa i doradztwa oraz inne terminy występujące obok nich w literaturze przedmiotu, do których należą: poradnictwo i doradztwo zawodowe, orientacja zawodowa, preorientacja zawodowa, zawód, poradnictwo kariery (poradnictwo edukacyjno-zawodowe) oraz poradnictwo Life Design. Zaprezentowane pojęcia stanowią opis zmian w poradnictwie kariery - od planowania do konstruowania kariery. Zaprezentowane zostały także wybrane teorie wyboru zawodu i koncepcje rozwoju zawodowego oraz opisany został cały kontekst koncepcji konstruktywistycznych. Następnie zaprezentowane zostało poradnictwo socjodynamiczne V. Peavego, które wywodzi się z koncepcji konstruktywistycznych oraz opisana została rola doradcy w poradnictwie. W dalszej części pracy zagadnienia dotyczą młodzieży i ich sytuacji psychofizycznej w momencie planowania dalszej drogi kształcenia oraz tego jakie trudności mogą ich spotkać, z nawiązaniem do oczekiwań współczesnego rynku pracy. Zaprezentowana została tu także struktura polskiego systemu edukacji. Opisane zostało również jak poradnictwo kariery wygląda w resorcie edukacji i w resorcie pracy oraz jak doradztwo zawodowe prezentuje się w programach kształcenia. Poruszona została także kwestia dotycząca możliwości włączenia idei poradnictwa socjodynamicznego w edukację. W pracy opisane zostały także zagadnienia związane z projektowaniem działań warsztatowych. Zaprezentowane zostały tam definicje pojęć takich jak: szkolenie, warsztat i trening. Przedstawiony został cykl uczenia się przez doświadczenie D. Kolba oraz metody wykorzystane w autorskim projekcie warsztatu pod tytułem "Jak zaprojektować przyszłość?". Warsztat skierowany jest do licealistów, maturzystów i ma na celu wyposażyć ich w wiedzę i umiejętności w zakresie świadomego planowania przyszłości. Szczegółowy opis sesji warsztatowych został umieszczony w Aneksie na końcu pracy.

Praca pod tytułem “Sposoby radzenia sobie z emocjami – projekt warsztatu dla rodziców dzieci w wieku przedszkolnym” opisuje szeroko pojęte zagadnienie emocji. W pracy poruszona została geneza powstawania emocji, ich rodzaje oraz rozwój emocjonalny dziecka w wieku przedszkolnym. Geneza ta skupia się na fizjologicznych procesach powstawania emocji w organizmie człowieka. W pracy wymienione zostały pojęcia związane z emocjami, a także sposoby ich definiowania w literaturze przedmiotu. Zaprezentowane zostały najczęstsze problemy o podłożu emocjonalnym doświadczane przez dzieci, między inny zaburzenia lękowe oraz zaburzenia osobowości. Dalsza część pracy koncentruje się na pojęciu rodziny. Opisane zostały sposoby definiowania rodziny oraz rola rodziców w wychowaniu dziecka. Wychowanie przedstawione zostało w dwóch ujęciach podmiotowym oraz autorytarnym. Ściśle związana z wychowaniem emocjonalnym jest inteligencja emocjonalna, która ma wpływ na radzenie sobie z emocjami oraz ich odczuwanie. Następnie dokładniej zostały opisane zachowania dziecka, które wykazuje radząc sobie z natłokiem negatywnych emocji w codziennym funkcjonowaniu. By zapobiec negatywnym skutkom danych emocji opisane zostały możliwe rodzaje terapii, które na celu mają pomoc dziecku. W pracy została przedstawiona rola poradnictwa w terapii oraz jej rodzaje. Ostatnim elementem pracy jest opis teoretyczny zagadnień związanych z pojęciem warsztatu, szkolenia oraz treningu. Głównym elementem jest zakres związany z cyklem uczenia przez doświadczenie opracowanym przez Davida Kolba. Metody oraz techniki, które zostały opisane stanowią teoretyczny opis elementów zawartych w dołączonym aneksie, który jest projektem autorskiego działania warsztatowego pt. “Zabierz dziecko na przygodę w świecie emocji”. Skierowany jest dla rodziców dzieci w wieku przedszkolnym, które mają problem z radzeniem sobie z negatywnymi emocjami.

Temat mojej pracy licencjackiej to ,,Sposoby radzenia sobie ze stresem towarzyszącym wystąpieniom publicznym – projekt warsztatu edukacyjnego dla tancerzy tańca towarzyskiego’’. W niniejszej pracy łączę wiedzę zdobytą podczas studiów z wiedzą na temat specyfiki tańca towarzyskiego oraz potrzeb i możliwości tancerzy. Celem ogólnym mojej pracy jest wskazanie zarówno sposobów radzenia sobie ze stresem, jak i opisanie sposobów pomocy dla tancerzy. Jest to istotne zagadnienie, gdyż z moich doświadczeń jako tancerki wynika, że część tancerzy nie wypracowała własnych strategii radzenia sobie ze stresem, a niektórzy stosują niewłaściwe i nieskuteczne sposoby. Z tego względu stworzyłam propozycję działań warsztatowych ukierunkowanych na kształtowanie kompetencji radzenia sobie ze stresem. Są to niezwykle ważne kompetencje, ponieważ stres może mieć duży wpływ nie tylko na jakość tańca i osiągane wyniki, ale również na stan zdrowia tancerzy. Moja praca składa się z trzech rozdziałów. W rozdziale pierwszym zatytułowanym ,,Stres i sposoby radzenia sobie ze stresem’’ omawiam różne sposoby rozumienia stresu w literaturze. Analizuję także wzorce reakcji na stres w wybranych koncepcjach naukowych. Koncentruję się również na rodzajach stresu oraz pozytywnych i negatywnych skutkach jakie może wywołać zarówno w sferze psychicznej, fizycznej, jak i społecznej. Na koniec tej części omawiam wybrane sposoby i strategie radzenia sobie ze stresem. Drugi rozdział nosi tytuł ,,Poradnictwo dla tancerzy jako wsparcie w radzeniu sobie ze stresem’’. Analizuję w nim taniec z różnych perspektyw – jako sport, formę sztuki i wystąpienie publiczne. Omawiam również źródła tremy i stresu w wystąpieniach publicznych oraz ich objawy. Następnie opisuje style i sposoby radzenia sobie ze stresem towarzyszącym wystąpieniom publicznym. Ponadto zwracam także uwagę zarówno na czynniki stresogenne w tańcu, jak i korzyści wynikające z tańca. Natomiast pod koniec rozdziału na podstawie refleksyjnej analizy zarówno własnych doświadczeń jako tancerki, jak i literatury przedmiotu omawiam najbardziej adekwatne moim zdaniem sposoby pomocy dla tancerzy w radzeniu sobie ze stres. Ostatni rozdział pt. ,,Jak skutecznie radzić sobie ze stresem na scenie – projekt warsztatów dla tancerzy tańca towarzyskiego’’ jest poświęcony metodyce projektowania działań warsztatowych i analizie mojego autorskiego warsztatu. Omawiam w nim istotę warsztatu, rodzaje szkoleń, cykl uczenia się, style pracy trenera oraz metody wykorzystane w projekcie. Ponadto charakteryzuje również grupę szkoleniową oraz poszczególne sesje warsztatowe. Pracę zamyka Aneks, w którym zamieszczam szczegółowy scenariusz autorskiego projektu warsztatów, który skierowany jest do tancerzy tańca towarzyskiego. Warsztat jest stworzony w oparciu o cykl uczenia się poprzez doświadczenie Davida Kolba.

Celem tej pracy licencjackiej jest omówienie zagadnienia rezyliencji oraz możliwości jej budowania i wzmacniania u adolescentów w kontekście poradnictwa. Praca składa się z trzech rozdziałów. W rozdziale pierwszym pt. „Rezyliencja jako właściwość, cecha i proces niezbędne we współczesnym świecie” opisane jest zjawisko rezyliencji, przedstawione są ujęcia definicyjne różnych autorów i na tej podstawie zostaje sformułowana autorska definicja tego pojęcia. Po za tym, w pierwszym rozdziale zostają wymienione i opisane czynniki wpływające na poziom rezyliencji, skutki rezyliencji, a także strategie, metody i techniki, dzięki którym można budować i wzmacniać rezyliencję. Rozdział drugi, pt. „Trudne sytuacje życiowe młodzieży licealnej a rezyliencja” skupia się na adolescentach i psychicznych uwarunkowaniach okresu dorastania, opisane są przeciwności losu, które mogą spotkać nastoletnie jednostki oraz ich strategie radzenia sobie z trudnościami. Rozdział drugi zakończony jest podrozdziałem opisującym poradnictwo jako proces budowania i wzmacniania rezyliencji w jednostkach. Ostatni, trzeci rozdział pt. „Jak ogarnąć trudne sytuacje i żyć lepiej? – projekt warsztatu” dotyczy teoretycznych podstaw projektowania warsztatów i szkoleń. W pierwszym podrozdziale zostają omówione podstawy metodyki projektowania działań warsztatowych. W drugim podrozdziale zostaje zaprezentowany autorski warsztat dla młodzieży licealnej pod tytułem „Jak ogarnąć trudne sytuacje i żyć lepiej?”.

Praca badawcza skupia się na zrozumieniu kształtowania więzi pomiędzy dziećmi oraz wpływie rodziców na własne potomstwo. Omawiana jest rola zrozumienia znaczenia roli rodziców w procesie dorastania własnych dzieci. Zbadanie zagadnienia dotyczącego rodzeństwa oraz dlaczego rodzice mają moc sprawczą i jak ją wykorzystują, było przewodnimi motywami tej pracy.

Celem niniejszej pracy jest analiza nowego pokolenia, określanego jako Snowflakes oraz próba opisania adekwatnych form wsparcia i pomocy dla tej grupy. Efektem przeprowadzonych analiz i zestawień jest autorski projekt warsztatu, dedykowanego młodzieży licealnej, w trakcie którego uczestnicy mają możliwość nabyć i poszerzyć swoje kompetencje radzenia sobie z problemami codzienności. Praca składa się z trzech rozdziałów oraz aneksu, zawierającego w sobie szczegółowy opis i przebieg warsztatu Staw czoła przeciwnościom!. W pierwszym rozdziale pracy pod tytułem Pokolenie Snowflakes wobec problemów codzienności przedstawiam kontekst współczesności, a więc zbiór wydarzeń i ich konsekwencje, które składają się na obraz rzeczywistości XXI wieku. Następnie analizuję charakterystykę następujących po sobie pokoleń – od pokolenia Tradycjonalistów po generację Z, a także sposób podejmowania międzypokoleniowej komunikacji, współtworzenia obrazu społeczeństwa, funkcjonowania i samego konfliktu pokoleń. Kolejne strony rozdziału są skoncentrowane już ściśle wokół tematyki pokolenia Snowflakes, jego genezy, cech charakterystycznych, wyznawanych wartości, potrzeb, obieranego stylu życia, a także problemów, z którymi się mierzy. Drugi rozdział pracy, zatytułowany Poradnictwo dla młodych z pokolenia Snowflakes, rozpoczyna się opisem poradnictwa jako specyficznej formy wsparcia. Następnie przedstawiam definicje i sposoby rozumienia sytuacji trudnych, a także konkretne modele radzenia sobie w ich obliczu. Kolejne podrozdziały zawierają obszerny opis oferty poradniczej, zarówno profesjonalnej jak i nieprofesjonalnej skierowanej bezpośrednio do osób młodych oraz listę sposobów wspierania młodych, których wybór został dokonany na podstawie informacji zawartych we wcześniejszych częściach pracy. Trzeci rozdział pod tytułem Sposoby wspierania młodych z pokolenia Snowflakes – projekt warsztatu zawiera w sobie prezentację stworzonego przeze mnie szkolenia i składa się z dwóch podrozdziałów. W pierwszym z nich opisuję metodykę projektowania działań warsztatowych, a więc wyjaśnienia terminologiczne, rodzaje szkoleń, rolę trenera, cykl Davida Kolba oraz metody szkoleniowe, które wykorzystałam w warsztacie. Natomiast drugi podrozdział jest prezentacją projektu, jego celów i założeń, grupy docelowej, a także zawiera analizę poszczególnych działań z pespektywy teorii uczenia się przez doświadczenie.

Moja praca pod tytułem ,,Poradnictwo jako wsparcie w konstruowaniu kariery i życia - projekt warsztatu dla młodzieży klas artystycznych” składa się z czterech rozdziałów i stworzonego przeze mnie warsztatu. W rozdziale pierwszym pod tytułem ,,Od doradztwa zawodowego do poradnictwa LD” przedstawiam sposoby definiowania kariery, doradztwa, poradnictwa, modele kariery, opisuję koncepcje wyboru zawodu i rozwoju zawodowego oraz konstruowania kariery, a także omawiam metody wspierania rozwoju kariery w poradnictwie. Rozdział drugi pod tytułem ,,Poradnictwo kariery w programach kształcenia” zawiera regulacje prawne dotyczące poradnictwa kariery a także analizę miejsce doradztwa zawodowego w podstawie programowej. W rozdziale trzecim ,,Młodzi artyści jako szczególni adresaci działań doradczych” przedstawiam definicję, pojęcia oraz klasyfikację artystów, opisuję specyfikę procesu kształcenia artystycznego oraz sytuację na rynku pracy, a także proponuje sposoby wspierania artystów w projektowaniu kariery. Rozdział czwarty zawiera metodykę projektowania działań warsztatowych oraz szczegółowy opis zaprojektowanego przeze mnie autorskiego warsztatu pod tytułem ,,Artystą być! – czyli jak stworzyć własną ścieżkę kariery”. Pracę zamyka Aneks, w którym zamieszczam szczegółowy scenariusz autorskiego projektu, skonstruowanego zgodnie z modelem uczenia się przez doświadczenie. Celem teoretycznym mojej pracy jest poszerzanie wiedzy na temat poradnictwa jako wsparcia w konstruowaniu kariery i życia. Natomiast celem praktycznym jest opracowanie propozycji warsztatów mających na celu pomóc młodym konstruować własną ścieżkę kariery.